South West USA & Hawaii

We waren vanmorgen al vroeg aangekomen in Moab, Utah. Dit is al de vierde staat. Om half 11 hebben we eerst koffie gedronken bij de Mac. Daarna zijn we naar het hotel gegaan, die BW Canyonlands Inn. Het weer was trouwens pet: helemaal bewolkt en volop regen.

Na het inchecken en uitrusten zijn we naar Arches National Park gereden. Dit was een gaaf park. De rotsen en bogen zagen er mooi uit. Telkens gingen we uit de auto om een stukje te lopen naar een ‘arch’. Daar zaten aardige klimmetjes bij. Halverwege de middag klaar de het trouwens helemaal op. Ja, Corné, je had gelijk. Het zonnetje scheen weer. De mooiste boog lag op ong. 1,3 km lopen. Dit was de Landscape Arch: een hele lange, smalle boog. Op de terugweg zijn  we nog even langs het  Visitor Centre gegaan om kaarten en een poster te kopen.

Toen we rond half 6 weer bij het hotel waren, hebben we eerst even gezwommen. Daarna zijn we gaan eten bij Denny’s. Daar kwamen we dat Nederlandse stelletje weer tegen. Al voor de derde keer. Om het eten te laten zakken, zijn we nog even gaan wandelen langs wat winkeltjes. Tja, die stoeprandjes ook, wat is het nut daarvan?  Je struikelt er alleen maar over en haalt een vuile voet, tenminste ik dan. Het is nu 22.30 uur en we draaien nog een wasje, want het schone goed was ver op.

Na een bezoekje aan het restaurant zijn we op weg gegaan naar Cortez (Col.). Na een aantal Navajodorpjes kwamen we bij ‘four corners’. Dit is de enige plek in de USA waar 4 staten aan elkaar grenzen, nl. Arizona, Utah, New Mexico en Colorado. Natuurlijk moest je hier ook entree betalen ($1,50 pp). Verder stelde het niet zoveel voor: een klein podiumpje met de grenslijnen en wat vlaggen er om heen. Ook zag je hier weer ontzettend veel Indianenkraampjes waar zelfgemaakte sieraden werden verkocht.

Rond half 1 kwamen we in Cortez aan. Dit is een ‘westernstadje’ met veel cowboys en nog steeds Indianen. het bleek trouwens half 2 te zijn; een uurtje tijdsverschil. Na even uitgerust te hebben, zijn we naar Mesa Verde NP gereden. Hier konden we de resten en ruïnes van de Anasazi Indianen zien. Zij bouwden hun huizen (pueblo’s) tegen de rotsen. Dit zag er mooi uit. Hoe ze daar ooit gewoond kunnen hebben. En het zijn er misschien wel duizenden geweest. Overal in de canyon zie je ze terug.

In de bossen daar zagen we ook de ene helft van Knabbel en Babbel, een klein eekhoorntje, volgens mij was het Knabbel. Toen we terugreden, hebben we een korte stop gemaakt bij Mac Donalds. Tja, we kunnen het niet laten. Bij het hotel aangekomen zijn we nog even bij het zwembad geweest. Ik om te zwemmen en te lezen, Corné om zich te vervelen, en om een poes te aaien. Nu zitten we op de hotelkameer: ik schrijf dit verslag en Corné zapt een eindje weg. Het is nog vroeg (21.00 uur), maar we zijn nu al moe.

 

Vanmorgen hebben we ontbeten bij Denny’s. Net zoiets als de Mac, maar dan vooral voor ‘breakfasts’. Hierna zijn we op weg gegaan naar Petrified National Forest en the Painted Desert. Bij de ingang van het park konden we mooi de Golden Eagle pas gebruiken. In het park lagen overal bomen die versteend waren honderden miljoenen jaren geleden. Dit zag er vanbinnen mooi uit met allerlei kleuren. Je zag er ook nog liggen die nog bijna heel waren of die net onder het zand vandaan kwamen.

Een paar mijl verder kwamen we in the Painted Desert. Deze rotsen hadden allerlei rose en rode kleuren. Met de zon erop gaf dit een mooi gezicht. Aan het einde van het park zijn we ook nog in het Visitors  Centre geweest. Daar hebben we een hotdog op.

Toen zijn we op weg gegaan naar Chinle. De weg hier naar toe liep helemaal door Navajo Country. Dit is een erg uitgestrekt landschap met hier en daar hoge rotsen en ‘mesa’s’. De Indianen van nu zijn voor het grootste deel boeren. Ze rijden geen paard, maar een grote landrover of pick-uptruck, en dragen geen veren, maar petjes (caps). Tja, wat een afknapper. Overal zag je de kleine boerderijtjes staan waar ze nu in wonen. Regelmatig moesten we op de rem voor overstekende schapen, koeien of zelfs paarden.

Toen we in Chinle aan kwamen, hebben we eerst ingecheckt bij het Holiday Inn hotel (leuke ‘giftshop’!). Daarna zijn we op weg gegaan naar Canyon the Chelly National Park. Dit bleek maar een paar honderd meter van het hotel af. De uitzichten in de canyons waren prachtig. Volop ‘gevideood’ dus. Er kwam wel een donkere lucht op ons af. Ach, die is toch nog ver weg, dachten we. Helaas was dat niet zo en tegen het eind van de route begon het volop te regenen. Alles staat meteen blank. Het uitzicht op de canyon viel ook weg. Erg jammer. Het werd er ook niet droger op, dus maar omgedraaid. In het restaurant van het hotel gegeten. Tijd nu is 22.00 uur. Morgen naar Colorado.

 

Rond ongeveer 9.30 uur zijn we vertrokken richting Holbrook. Dit deden we niet via de snelweg, maar over en autoweg. Het gaat wel niet zo snel, maar je ziet een stuk meer. Je zag de woestijn langzaam veranderen. Er kwamen weer struiken en bomen. Het weer veranderde ook vandaag: bewolkt en een paar regenbuien.

We zagen vandaag ook de eerste Canyons. Het uitzicht was erg mooi. Dit was bij Salt River Canyon in het Apache Indian Reservation. Op een paar stenen stonden petroglyfen: allelei Indianentekens.

Na een hele lange weg kwamen we in Holbrook. Dit is het land van de cowboys en Indians. Tussen 7 en 9 uur ’s avond waren in het ‘stadje’ Indianendansen te zien. Telkens traden er verschillende groepjes op in mooie kleding. De muziek er omheen was soms iets minder: een tamtam en “aaooeeooaaooee”. Het is hier trouwens erg vroeg donker, al rond 20.00 uur. De temperatuur is hier een stuk beter.

Vandaag hebben we pas echt ondervonden wat woestijnen voorstellen.
Na het ontbijt en een gelukkig dode kakkerlak in de badkamer, zijn we vertrokken naar de Old Tucson Studios. In dit oude westernstadje zijn honderden westernfilms opgenomen. Ja, ook films van “Clintje”. Eigenlijk is het één groot filmdecor. Hier waren oude saloons en shops te zien. Het was er wel “bloody hot” overigens. Ook waren er allerlei shows te zien: een stuntshow en één met zang in de saloon. Dit was wel leuk.
Na Old Tucson zijn we doorgereden naar het Arizona-Sonora Desert Museum. In dit museum, dat echt midden in de woestijn ligt, kan je zien wat er allemaal groeit en bloeit. Groeien doen daar vooral de cactussen en leven doen daar toch nog veel verschillende dieren zoals hagedissen, slangen, vogels, coyotes en insecten. We liepen daar constant met zon op onze kop en een beker water. Het duurde niet lang meer of we raakten oververhit. Alle dieren lagen daar trouwens ook voor pampus met dit weer.

De laatste stop was het Saguaro National Park. Hier hebben we een korte route genomen. Gelukkig was het in de auto beter uit te houden. De Saguaro cactussen zijn hier ontzettend hoog, wel 8 meter! Na dit mooie cactusbos zijn we teruggereden naar het hotel. Gelukkig konden we meteen het zwembad in. De temperatuur is nu, ruim na 22.00 uur, nog steeds rond de 30 graden.

Van het hotel konden we gratis ontbijten bij het zwembad. Het stelde niet zo veel voor: een jellydonut met koffie en/of jus! Tafeltjes waren er verder niet, dus hebben we maar op de standstoelen bij het zwembad gegeten.
Toen begon de lange rit naar Tucson. Tjonge, wat was het warm. Het hele dag reden we door de woestijn (Mojave desert). We hebben ook nog Joshua trees gezien in Joshua Tree NM. Even vlug uit de auto voor een foto-zweten-en vlug weer terug naar de airco. Toen we eenmaal de grens van Arizona over waren, zagen we de eerste cactussen. Dit bleek zo constant door te gaan, hele cactusbossen hebben we doorkruist. Op deze grote vlaktes zag je geregeld een soort van zandstormen. Uiteindelijk kwamen we rond half 4 (ong. 350 mijl verder) aan in Tucson. Het hotel is erg mooi en groot. Lekker zwembad trouwens. We hebben meteen maar een duik genomen. Daarna lekker opgefrist en gaan eten in het restaurant. Nog even gewandeld in de warme avond (28 graden) en toen terug naar het hotel Smuggler’s Inn gegaan. Het is nu 22.15 uur en we gaan plannen maken voor de volgende dag.

 

Het weer zag er niet zo best uit deze morgen: bewolkt en af en toe een druppeltje. Wij zijn rond 08.30 uur vertrokken vanuit ons hotel. Richting Palm Springs via Tijuana, Mexico. Dit lag ongeveer 20 mijl naar het zuiden. Tax-free shoppen en gewoon lekker rondsnuffelen. Tenminste dat was de bedoeling. Rond 10.00 uur bij “the International Border”. Je parkeert je auto voor de grens, door een draaihekje, en je staat in Mexico. Nada paspoortcontrole, helemaal niks. Je stapt vervolgens in een compleet andere wereld. Er staan kinderen te bedelen, een rat schiet weg, het stinkt en de Mexicanen zien er daar allemaal ongewassen uit. Alles is er op gericht de toeristen aan te trekken, tenminste aan het begin van de stad wel. We zijn maar snel omgedraaid, want we voelden ons niet op ons gemak. Er hing een vreemde sfeer.
Vanuit Mexico terug naar de USA is andere koek. Auto’s staan in rijen dik te wachten bij de grenshokjes. Paspoorten, maar ook auto’s worden nauwkeurig bekeken. Te voet terug, hetzelfde verhaal. Veel Mexicanen bij de immigratiedienst. Op borden staat vermeld dat alles wordt gefilmd, gesprekken worden opgenomen. Paspoortcontrole, bagage doorlichten, en dan sta je opeens weer in de USA. Daarna op weg naar Palm Springs. Rond 15.00 uur waren we daar. Het klimaat was helemaal veranderd. Superheet en woestijndroog. Eerst dus maar eens een duik in het zwembad bij het hotel. Rond etenstijd zijn we gezond gaan eten: bij de Mac dus!
Daar zagen we ook nog een kolibrie van bloem naar bloem fladderen. Deze avond zijn we vroeg naar bed gegaan. Gelukkig wel een goede airco op de kamer, want de temperatuur was niet uit te houden geweest. Het koelt niet echt af ’s avonds, er staan gewoon een warme wind.

Deze ochtend zijn we na ons ontbijt op weg naar de auto. Wat blijkt? Heeft iemand met een sleutel een flinke kras op onze huurauto gezet. Hebben wij weer. Net nu we op het punt stonden naar Seaworld te gaan. Eerst bij de hotelmanager maar bezocht voor het invullen van een schadeformulier. Geen probleem en al snel waren we dan toch onderweg naar Seaworld. Dit ligt op ongeveer 10 minuten rijden van het hotel. Rond 11.00 uur waren we in het park. Veel dolfijnen en vooral herrieschoppende zeehonden gezien. De shows waren leuk. De “churros” waren lekker, de burgers trouwens ook. De show van de orca’s was erg nat, voor de mensen van de eerste 14 rijen tenminste.
In The Arctic World zaten 4 ijsberen en het was er nogal koud. Er hingen echte ijspegels.
Rond 19.30 uur weer vertrokken en langs Mission Bay gereden. Daarna naar Belmont Park gegaan. Hier is een kermis met een heuse ouderwetse Rollercoaster, The Giant Dipper. Daar moest ik toch echt in. Hij was erg hobbelig, omdat ie al wat jaartjes oud was. Erg leuk!
Ook nog een volleybalshirt gekocht. Ook dit was weer een zeer zonnige, warme dag in Southern California.

Nou, de lange rit viel reuze mee. Om half 9 weggereden en om 11.00 uur stonden we al bij Hotel Hanelei. Helaas konden we nog niet inchecken en besloten we om de stad in te gaan. Dit deden we met de trolley. De gidsen waren erg vriendelijk en wisten van alles te vertellen. Er waren 9 haltes langs de route. Telkens kon je eruit en om het half uur reden de trolleys weer langs. Zo zijn we bij de harbour geweest. Bovenop een groot hotel (hoogste gebouw van San Diego) met een prachtig uitzicht. In de haven lagen veel US Navy schepen en een heuse Aircraftcarrier. Wat een joekel! Ook nog opnamelocaties gezien van de film “Top Gun”. Ook zijn we bij Horton Plaza geweest: een groot winkelcentrum (mall).

Via een hele lange brug kwamen we bij Coronado Island. Daar staat het beroemde Coronado Hotel, waar opnamen zijn gemaakt voor “Some like it hot” met Marilyn Monroe en Tony Curtis.
De laatste stop was Balboa Park. Dit park is ooit door 1 vrouw aangelegd vroeger. De snelweg loopt er wel gewoon doorheen. Hier is ook de San Diego Zoo. Er staan veel mooie gebouwen van rond het jaar 1900. Om half 7 waren we weer bij het hotel om in te checken. Toen we alles op de kamer hadden gezet, konden we een duik gaan nemen in het zwembad. Lekker warm water. Toen we terug wilden gaan naar de kamer, bleek Corné de kamersleutel verloren te hebben. Die hadden we dus net een half uurtje! Even later was de deur weer open, dankzij de receptionist. Nu omkleden om te gaan eten in restaurant “The Islands”. Corné had Hawaiian peppersteak en ik had porc chops, allebei met frietjes. Het eten was goed. Vandaag al veel van San Diego gezien. De hele dag een felle zon, dus lekker warm.
Het is nu 23.20 uur. Tijd om naar bed te gaan. We zijn bekaf.

Deze ochtend hebben we ‘uitgeslapen’ to 09.00 uur. Rond 11.00 uur hebben we twee mountainbikes gehuurd en zijn we op weg gegaan naar Venice Beach.
Via de ‘bike lane’ zijn we eerst naar de Santa Monica pier gefietst. Daar hebben we lekker gewandeld langs de kraampjes en kermis. Ook heb ik even lekker in de (koude) oceaan gestaan. Het was wel lekker strandweer. We zijn teruggefietst tot aan Venice en daar te voet de boulevard opgegaan. Hier was het erg druk. Er was van alles te zien: allerlei zangers en ‘kunstenaars’, ook veel kaartlezers. Op Venice Beach werd ook gesport: basketbal en een spierballengym.
Rond 17.00 uur waren we weer terug in ons hotel. Op de kamer eerst uitgerust en kaarten geschreven voor het thuisfront. Toen op weg om wat te eten. Het hele hotel zat vol met trouwfeestgasten en Bar Mitswa mensen. Weinig kans in het restaurant dus. De receptionist gaf ons de weg naar een ander restaurant. Na 5 min. lopen kwamen we bij “The Warehouse Restaurant”. Dit zag er erg mooi uit en was kleurrijk ingericht met visspullen, tonnen, kisten etc. het duurde even voordat er plaats was, maar er was genoeg te zien, bv. Alle sterren die er ooit geweest waren. We namen allebei steak, die erg lekker was. Natuurlijk ijs na. Lekker gegeten.
Het is nu 22.20 uur. Morgen vroeg eruit voor een lange dag richting San Diego.